استکهلمیان خبر از شرکت رضا خلیلی دیلمی- برجسته‌ترین عضو ایرانی‌تبار حزب دولتی مدرات سوئد- در «همایش بزرگ ایرانیان مقیم خارج ازکشور» داد. با واکنش ایرانیان مقیم سوئد به این رفتار، دبیرخانه حزب مدرات سوئد در این رابطه پاسخی رسمی ارسال کرد که متن سوئدی و برگردان پارسی آن در اینجا قابل مشاهده است. در پاسخ ارسالی از جمله آمده است که «رضا خلیلی دیلمی به این سمینار دعوت نداشته بلکه از روی کنجکاوی به همراه دوستی به آنجا رفته است.» 
این سخن به شوخی بیشتر شباهت دارد تا بیانیه ی رسمی حزب دولت سوئد. تصور امکان حضور بدون دعوت کسی حتی در کنفرانس‌های دانشگاهی هم دشوار است چه برسد به جلسه‌ای این‌چنینی.
اینکه حتی در صورت کنجکاوی! ایشان پاسخ قانع کننده‌ای برای ایرانیان نخواهند داشت، حرف دیگری است اما در صورتی که خلاف این باشد و ایشان با دعوتنامه‌ی رسمی به این همایش رفته باشد، علاوه بر کتمان واقعیت که لااقل در سوئد پذیرفته نیست، حکایت از معامله‌ی پشت پرده دارد.
نکته‌ی مهم اینکه آنچه منطقی است، چنین افرادی تنها با تکیه بر شایستگی خویش به مجلس راه نمی‌یابند بلکه در هنگام انتخابات اقدام به جذب رای ایرانیان مقیم سوئد می‌کنند حال اینکه ندیده‌ام ایشان به خودشان زحمت حمایت علنی از جنبش مردم ایران یا یک انتقاد علنی از سیاست‌ها و بگیر و ببندهای یکسال اخیر را داده باشند.
در اینکه کشور سوئد یکی از آزادترین و امن‌ترین کشورهای جهان است، تردیدی نیست. اما در مورد حمایت سوئد از دموکراسی و حقوق بشر در کشورهای دیگر، از دیرباز دولت سوئد به شدت محافظه کار و محتاط عمل می‌کند بطوری که کوچک‌ترین تهدید نظامی یا اقتصادی گریبانگیرش نباشد. البته نامی که خودشان به خودشان می‌دهند، «بی‌طرفی» است اما نمی‌دانم این بی‌طرفی و نشست و برخاست با ناقضان حقوق بشر، چه تناسبی با شعار فرمالیته‌ی دفاع از حقوق بشر آنان دارد. برای مثال در حالی که حداقل در یکسال اخیر بسیاری کشورهای جهان اقدامات متعدی از احضار سفیر ایران در کشورشان گرفته تا انتقاد رسمی و واقعی از دولت‌مردان ایرانی و دادن پناهندگی به تعداد زیادی از منتقدان، در کشور سوئد اما در همین تابستان سفیر ایران را با خانواده ،رسماً به جشن عروسی ولیعهد سوئد دعوت می‌کنند.
این است که دولت‌مردان هر کشوری می‌توانند تنها به فکر کشور خود باشند و برای تفاخر، از حمایت‌شان از حقوق بشر در دیگر کشورها هم سخن بگویند اما اینکه کسی بخواهد در عمل صرفاً نماینده و عامل کشور سوئد باشد اما در ظاهر خود را دلسوز ایرانیان نشان دهد و پذیرفتنی نیست.
خلاصه اینکه هوشنگ امیر احمدی می‌گوید به همایش دعوت شده اما مشایی می‌گوید که دعوت نشده. حالا رضا خلیلی دیلمی ادعا می‌کند که دعوت نشده اما به همراه دوستش برای کنجکاوی رفته است. ما که انتظاری نداریم مسئولان ایرانی پاسخی بدهند اما تنها چیزی که به ذهنمان می‌رسد، اگر این ادعا درست باشد، لابد ایشان با دعوتنامه ی هوشنگ امیر احمدی به جلسه رفته است!
لازم به ذکر است که استکهلمیان پیش از این خبر از حضور بیست چهره‌ی ایرانی مقیم سوئد در این همایش داده بود.
۲۰ مرداد ۱۳۸۹ ایاز رزمجویی / خود نویس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر