آیا به چشمان گریان و پاهای برهنه این کودکان سر زمین بلوچستان لحظ ای نگاه کرده ایم ؟ آیا فقط کافی است
به آنان بگوییم دوستتان داریم و هرگز به آینده این کودکان خود فکر کرده ایم این وظیفه کیست که آنان را
درک کند برای ما بسیاری از مردم جای سوال است که وظیفه معلمان بومی ما در سر زمین مادری چیست
فقط کتابی که در تهران چاپ شده ان را به خورد کودکان خود بدهیم به اصل موضوع بپردازم میخواهم
بگویم آنچه از دست یک معلم بر میآید از دست هیچ کسی دیگر بر نخواهد آمد که معلم میتواند دانش آموز
خود را به هر نحوی که بخواهد تربیت کند یک معلم براحتی میتواند کودک بلوچ را بهتر از خانواده با
فرهنگ و سنن بلوچ و بلوچستان آشنا کند امروز با بخوبی شاهد و ناظر نابودی فرهنگ و سنتهای خود
هستیم و به سرعت از ان فاصله میگیریم این هجمه به حدی در سر زمین ما رو به رشد است که دیگر
زبان مادری خود را فراموش کرده ایم معلمان عزیز بلوچ شما بخوبی میتوانید به دانش آموزان خود بیاموزید
که چگونه میتوانند هویت از دست رفته خود را باز یابند میدانم این کار بسیار سخت و طاقت فرسایی است
اما غیر ممکن نیست شما میتواند از این کودکان که آینده سازان بلوچستان هستند آنان را با هویتشان
آشنا کنی این وظیفه سنگین به عهده شماست افراد سیاسی برون مرزی فقط میتوانند در جوامع بین المللی
حضور داشته باشند و از آنان کار دیگری ساخته نیست نمیخواهم از مطلب دور شوم اما لازم است بگویم
احزاب و سیاسیون ما بجای یک پارچه ساختن مردم بلوچستان کارشان شده انتقاده های بی جهت از یک دیگر
پس وظیفه ما مردم داخل بلوچستان است که فضای بازی برای برای گفتمان فرهنگی آماده کنیم و به فرزندان
خود بیاموزیم که دارای چه هویت و فرهنگ غنیی هستند بخصوص شما شیر زنان که پا به عرصه فرهنگی
گذاشته اید نگاه کودکان بلوچ به چشمان شما ست و گوشهایشان به سخنان شما پس تو ای معلم شریف و
بزرگوار آنچه میتوانی دریغ مکن که تاریخ از خوبی و بدی من تو به آیندگان خواهد گفت به امید آنروز
که از شما به نیکی یاد شود
یک معلم بلوچ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر