از فلسطین تا چابهار: برخورد دوگانه جمهوری اسلامی با تروریسم

دستگاه رسانه ای جمهوری اسلامی، معمولا بمبگذاری انتحاری فلسطینیها و لبنانیها را به عنوان یک عملیات استشهادی برای احقاق حق و آزادی توصیف می کند، اما در مقابل عاملان بمبگذاری انتحاری وابسته به گروههای اهل تسنن عراق و ایران را  تروریست و افراد فریب خورده ای می شمارد که از سوی وهابیها، سلفی ها، استکبار جهانی و … دچار شستشوی مغزی شده اند.

در تبلیغات رسمی ایران، بمبگذاران فلسطینی که در اتوبوسها و کافه های اسرائیلی، مردم عادی را می کشند، همواره با ذکر عنوان “شهید” و “عملیات شهادت طلبانه” مورد تمجید و تکریم قرار می گیرند اما در مقابل بمبگذارانی از جنس طرفداران ریگی که با نیت های قومی و منطقه ای دست به کشتار مردم می زنند، تروریست های از خدا بی خبر، ایادی شیطان و مخلد در جهنم معرفی می گردند!

در هیمن باره سایت الف درباره نوجوانان تروریست روز تاسوعای چابهار نوشته است:” … استفاده از نوجوانان کم و سن و سال، برای عملیات های انتحاری پس از شستشوی مغزی آنها، از جمله کارهای ویژه ای است که این گروهک وهابی به صورت ابزاری طی سالهای اخیر برای مقاصد خود از آن استفاده کرده است “

در سوی مقابل تمجید سایت شبه دولتی تبیان از عملیات بمبگذاری توسط دختر جوان فلسطینی در یک رستوران اسرائیلی جالب است: “صبح روز شنبه 4/10/2003 شهيد هنادي تيسير جرادات …  به سوي فلسطين اشغالي سال 1948 و به شهر حيفا و رستوران ماكسيم رفت كه به زودي شاهد خونين‌ترين حادثه‌اي بود كه هنادي مدت‌ها انتظارش را داشت. هنادي با اطمينان و آرامش وارد رستوران شد و غذا سفارش داد. به طور طبيعي غذا خورد و بدون اين كه هيچ نشانه‌اي از هيجان در وي نمايان باشد صورت حساب را پرداخت كرد و ناگهان در يك لحظه خشم فرو خورده‌اش نسبت به صهيونيست‌ها را نشان داد و كمربند انفجاري را كه به خود بسته بود منفجر كرد. در اين عمليات شهادت طلبانه 22 صهيونيست كشته و دهها نفر ديگر زخمي شدند”.

این دیدگاه تقریبا در تمام دستگاههای رسمی ایران جاری است. حتی نام برخی از این افراد بر خیابانهای تهران گذاشته شده و یا تصاویر بزرگی از آنها برای تکریم عملیات تروریستی (استشهادی) بر دیوارهای تهران کشیده شده است.

متاسفانه نگاه گزینشی به مقوله تروریسم مشکلات را حل نخواهد کرد. تروریسم باید توسط هر کسی و به هر بهانه ای محکوم شود حتی اگر به نام خدا، اسلام، تشیع، پیروی از ولایت، وظیفه میهنی، حجت شرعی و هر مقوله دیگری باشد. حتی اگر خامنه ای یا مصباح یا جنتی دستورش را بدهند!