اي دوان آن سوي آبي تشنه لب تا به كي سوي سرابي اي بلوچ
اي سراي ثاني ات تازي سرا تا به كي در ملك تازي اي بلوچ
اي كه شب در خواب و روز در غفلتي تا به كي در خواب و بيدار اي بلوچ
اي تفرّون مانند فرفر دور خود تا به كي مانند پرگار اي بلوچ
اي به سان فك بخيزي بر زمين تا به كي افتان و خيزان اي بلوچ
اي به راه معركه چون لا ابال بي بخار و بي خيالي اي بلوچ
اي به فضل جد و اجداد مفتخر فضل آنان بر تو هيچ است اي بلوچ
اي به سر طوفان باد و كبر و فخر چون حباب بر روي آبي اي بلوچ
اي زمام اختيارت هيج نيست تا به كي بي اختياري اي بلوچ
اي به باد سرمايه عمر عزيز تا به كي در كنج حسرت اي بلوچ
سالها و ماه ها و هفته ها بگذرد چون چرخ گردون اي بلوچ
اي كه دائم در حصار و پرده اي بهر دانش پرده در باش اي بلوچ
گنج قارون بي سواد و بي هنر مي نيرزد بر پشيزي اي بلوچ
اي دريغ از چشم خواب آلود ما تا به كي در خواب غفلت اي بلوچ
اي بسان كوه راسخ در جهال تا به كي در جهل بماني اي بلوچ
اي كه محروم از لقاي دانشي تا به كي محروم بماني اي بلوچ
علم عالم بر فلك ماوا گزيد سر بزير در آب و داني اي بلوچ
علم بود درمان درد بي دوا تا به كي از درد پيچي اي بلوچ
كسب دانش از تولد تا به گور معني عرف حديث است اي بلوچ
كسب دانش مر تو را عزت دهد تا به كي مغبون ذلت اي بلوچ
بدرود هر آ نچه كارد كشتگر تخم دانش در زمين كار اي بلوچ
گر شود غافل ز باغش باغبان هرزه ها رويد ز هر سو اي بلوچ
بر شمر باقي عمرت مغتنم رو به سوي كوي مكتب اي بلوچ
در وصال شوق دانش همچو شمع اشك ريز و نور افشان اي بلوچ
گر نبيند روي خورشيد شب پرك آن نباشد جرم خورشيد اي بلوچ
در سرت گر هست هواي افتخار برتري در علم بيني اي بلوچ
هر كرا دانش نباشد در جهان فرق او با خر چه باشد اي بلوچ
گو مرنجيد اي بلوچان زين مقال مرهمي بر روي زخم است اي بلوچ
هر چه گويد زين جهت محمدامين آه سرد اندرون است اي بلوچ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر